Dla wielu krajowych gatunków nietoperzy rozpoczyna się trudny okres. Przy braku pokarmu (stawonogów, głównie owadów) nasze nietoperze zapadają w stan hibernacji (rodzaj snu zimowego). Obniżają temperaturę ciała do poziomu niewiele wyższego od otoczenia oraz spowalniają wszystkie procesy życiowe. Dzięki zgromadzonym zapasom tłuszczu „przesypiają” zimę oczekując wiosny (wzrostu temperatury oraz pojawienia się owadów). Niektóre osobniki w ciągu hibernacji tracą nawet 30% masy ciała. W tym czasie szukają spokojnych, zaciemnionych miejsc. Zwykle wykorzystują do zimowania wszelkie chłodne, ale raczej nieprzemarzające podziemia takie jak jaskinie, piwnice czy studnie (rzadziej kryjówki nadziemne, np. strychy). Z reguły ukrywają się w szczelinach i innych bezpiecznych zakamarkach, ale także wiszą głową w dół na ścianach czy stropie zimowiska. Bardzo często nie jesteśmy nawet świadomi ich obecności w naszym otoczeniu.
Każde raptowne przebudzenie (np. spowodowane przez człowieka) powoduje dużą utratę zapasów i może być przyczyną śmierci „na przednówku”. Pamiętajmy o dużym znaczeniu nietoperzy - tych tajemniczych, ale również pożytecznych zwierząt (zjadają bardzo dużo owadzich szkodników pól i lasów). Pozwólmy im w spokoju dotrwać do wiosny.
M. Ignaczak
