21 marca obchodzimy pierwszy dzień kalendarzowej wiosny. Przypada on na czas równonocy wiosennej. Właśnie od tego momentu dzień będzie się stopniowo wydłużał kosztem nocy. Po długiej zimie z tęsknotą wyczekujemy tego dnia i jest to duży powód do radości dla wszystkich zmęczonych zimnem i wcześnie zapadającym zmrokiem.
Przyzwyczailiśmy się, aby wiosnę witać właśnie 21 marca, jednak według najnowszych badań od 2014 roku astronomiczna wiosna będzie do nas wracać dzień wcześniej, 20 marca. Zmiana ta związana jest z ruchem precesyjnym Ziemi, którego nie uwzględnia kalendarz. 21 marca stanie się ponownie pierwszym dniem wiosny dopiero w 2102 roku.
21 marca witamy wiosnę, a co za tym idzie zapewne wybierzemy się na spacer by podziwiać budzącą się do życia przyrodę. Ciesząc się z nadejścia pierwszego dnia wiosny warto również pamiętać o wyjątkowych drzewach, które w tym dniu obchodzą swoje święto. 21 marca to także Dzień Wierzby. Święto to, zostało ustanowione w latach dziewięćdziesiątych przez Radomsko - Kieleckie Towarzystwo Przyrodnicze.
W naszym kraju występuje 28 gatunków wierzby, najliczniej występujące to wierzba biała, krucha i wiciowa. Bez problemu jednak większość z nas wymieni jeszcze przynajmniej dwa gatunki. Drzewo to, wpisało się na stałe w charakterystyczny wiejski krajobraz. Wszystko dlatego, że wierzby były często sadzone wzdłuż dróg, na polach i miedzach, a jako że bardzo lubią stanowiska wilgotne, rosły też nad brzegami rzek, niewielkich strumieni czy stawów. Można było je spotkać na mokradłach, gdzie tworzyły skupiska zwane łęgami.
20 marca obchodzimy Międzynarodowy Dzień Wróbla. To doskonała okazja, by lepiej poznać te niezwykle lubiane ptaki. W XIX i XX wieku wróbel domowy należał do najpowszechniej występujących gatunków na terenach Polski, przenikając do języka potocznego i kultury ludowej we wszystkich regionach. Według Monitoringu Pospolitych Ptaków Lęgowych obecnie w naszym kraju żyje około 6,5 miliona par tych ptaków.
Dzień obchodów jest datą podpisania Konwencji w 1948 roku, na mocy której powołano Międzynarodową Organizację Morską (IMO), wyspecjalizowaną agendę Narodów Zjednoczonych. Należy do niej obecnie 170 państw. W ramach ochrony środowiska morskiego, organizacja reguluje zasady użytkowania transportu morskiego – żeby przeciwdziałać generowanym przez niego zanieczyszczeniom. Zajmuje się również bezpieczeństwem na morzu oraz problemami ludzi zamieszkujących w jego bezpośrednim sąsiedztwie.
W przyrodzie nic nie jest na stałe. Z różnych przyczyn, w różnej skali i w różnym tempie, ale naturalne środowisko podlega ciągłym zmianom. Żeby dostrzec niektóre przeobrażenia nie starczy życia, ale wiele odbywa się na naszych oczach, z roku, na rok.
W osiedlach ludzkich gawron może być zwiastunem wiosny. Jako jedne z pierwszych ptaków przystępują do lęgów. Już w trzeciej dekadzie lutego zaczynają remontować stare gniazda i budować nowe. W tym czasie kolonia jest najgłośniejsza, ptaki kłócą się, toczą nieustanne bijatyki; o gniazda, patyczki do ich budowy, swoich partnerów.
Gawron jest gatunkiem towarzyskim, poprzez dźwięk ptaki między sobą, komunikują swoje potrzeby. Ich głos ,,krakanie” dla ludzkiego ucha, jest głośny i drażniący, dlatego sąsiedztwo tych ptaków nie jest mile widziane.
Rośliny najczęściej oznaczamy na wycieczkach terenowych od wiosny do jesieni, wtedy kiedy w zależności od gatunku uwidaczniają swoje charakterystyczne cechy morfologiczne, kolor kwiatów, kształt liści itd. Jesienią rośliny o miękkich łodygach i liściach więdną i zanikają. Widoczne są gatunki o zdrewniałych łodygach i kwiatostanach, które w takiej formie przetrwają do wczesnego lata. Wśród tych roślin spotykamy min.: łopiany, osty, chabry, wiesiołki, szczawie, trawy i wiele innych.
Gorąco zachęcamy do udziału w konkursie „SOŁTYS NA PLUS Województwa Łódzkiego”.
Czytaj więcej...Konkurs „SOŁTYS NA PLUS Województwa Łódzkiego”
Zając europejski (Lepus europaeus) szarak –zamieszkuje całą Europę z wyjątkiem północnych części Skandynawii i Rosji. W Polsce występuje wszędzie, choć w bardzo zróżnicowanym zagęszczeniu. Zające europejskie preferują otwarte pola uprawne i pastwiska z różnorodnymi uprawami rolnymi, poprzecinane zakrzewieniami, niewielkimi zadrzewieniami i remizami. Unikają upraw monokulturowych (jednogatunkowych) i wielohektarowych. To zwierzęta polne i typowi roślinożercy. Żywią się trawą, ziołami i uprawami polnymi, zające przebywające w lesie żywią się roślinnością leśną, między innymi ziołami, pączkami drzew liściastych, miękką, soczystą korą, żołędziami, itp. Żerują wieczorem i wczesnym rankiem, a czasami również w nocy; w dzień raczej wypoczywają w kotlinach.
Pracownicy Oddziału Terenowego Sieradzkich Parków Krajobrazowych zakończyli tegoroczny przegląd i czyszczenie budek lęgowych.
Jest kilka ważnych powodów, dla których należy to zrobić, a najważniejszy z nich to czyszczenie ze względów sanitarnych – usunięcie pasożytów, które mogą zagrażać pisklętom. Kolejny ważny powód, to względy bezpieczeństwa – na materiale ze starego gniazda ptaki dokładając nowy, podnoszą gniazdo bliżej otworu wylotowego, czym narażają młode na wypadnięcie oraz dostęp drapieżników.
