Ze wzgórza 278 m n.p.m. należącego do strefy krawędziowej Wzniesień Łódzkich rozciąga się jeden z bardziej interesujących widoków na malowniczą i niezwykle urozmaiconą rzeźbę powierzchni Parku. Geneza tej rzeźby związana jest z okresem zlodowacenia środkowopolskiego (180-150 tyś. lat temu) podczas którego, od północy po raz ostatni na ten obszar nasunął się lądolód skandynawski.
Napotkał on w okolicach Łodzi wyżej wyniesiony próg wskutek czego spiętrzał sypkie osady przed swym czołem tworząc pagóry morenowe obserwowane dzisiaj w krajobrazie tego terenu. Osadami spiętrzonymi przez lądolód były piaski, żwiry, muły i gliny morenowe, nasunięte na ten obszar w trakcie poprzednich zlodowaceń (okres ostatniego miliona lat). To właśnie te osady pokrywają do dzisiaj obszar Parku. Widoczne są one w terenie w licznych żwirowniach i piaskowniach.
